Nieuwe film van Jessica Villerius bij BNNVARA op NPO 1 hier te bekijken.
Het is 16 december 2019 als Memphis Depay zijn absolute nachtmerrie beleeft in een wedstrijd tegen Rennes. De aanvoerder van Lyon en gevierde spits van het Nederlands elftal, die op dat moment record na record verbreekt, gaat naar de grond. Het ziet het niet goed uit. De chaos barst los nadat duidelijk wordt dat Memphis zijn kruisbanden heeft gescheurd. Druk wordt er gespeculeerd over wel of niet kunnen meedoen aan het EK. Is het eindtoernooi met Oranje haalbaar? Of is het ijdele hoop? Sommigen schrijven hem af, maar als het aan Memphis ligt, gaat het ‘gewoon’ lukken. Als Ronald Koeman in Rome komt kijken en zijn sterspeler ziet revalideren, vertrouwt hij de regisseur toe: ‘Als iemand het kan, dan is het Memphis wel.’ Memphis Depay – met beide benen is zondag 20 juni om 22:00 uur te zien bij BNNVARA op NPO 1.
Filmmaker Jessica Villerius volgt de aanvaller van Oranje dicht op de huid vanaf de voor hem allesbeslissende operatie tot aan zijn eerste Champions League wedstrijd na zijn zware blessure. De film toont de wereld van Memphis, waarvan vaak maar een klein deel zichtbaar is voor de buitenwereld en laat meerdere gezichten zien van de man waarover iedereen een mening lijkt te hebben. Angst, geluk, kritiek, dromen, racisme, pijn, rijkdom, muziek, zijn broer in de tbs-kliniek en zijn missie. Memphis laat niets onbesproken of ongezien: van intieme beelden in de uitslaapkamer van het ziekenhuis tot rappend achter het stuur.
Na de blessure van Memphis geeft iedereen gevraagd en ongevraagd advies. Waar hij zich moet laten behandelen, wie de opererend arts moet zijn, hoe lang hij uit de running zal zijn, wat Koeman (destijds trainer van het Nederlands Elftal) moet doen. Memphis laat het gelaten over zich heenkomen en maakt zelf de keuze voor dokter Mariani in Rome. Hij besluit, tegen alle voorspellingen in, om binnen enkele maanden weer als aanvoerder op het veld te staan. Net na de operatie zegt hij daarover: ‘Het gaat me lukken. Dat is gewoon mijn mindset. Ik stop niet voordat het me is gelukt.’
Tussen het bijna militaristische schema dat Memphis zichzelf heeft opgelegd om te revalideren, zien we hem ook genieten met zijn moeder en beste vrienden terwijl hij in Dubai revalideert. Ook laat hij de camera’s toe als hij zijn broer in de tbs-kliniek in Groningen opzoekt. ‘Ik ga mijn broer niet verstoppen. Hij is mijn broer en ik houd van hem. Ik heb een enorme following, ik kan laten zien dat je hierover moet praten. Ik zeg niet dat iedereen dat moet doen, maar ik vind het belangrijk om wél te doen.’
Jessica Villerius: “Ik weet precies niets van voetbal maar wilde per se dit intieme proces, van iemand die altijd zó onder een vergrootglas ligt, vastleggen. Het leverde mooie gesprekken op over dingen waar hij niet veel over praat. Ik zag iemand die een doorzettingsvermogen en een discipline heeft om jaloers op te zijn, iemand die het liefst zijn voeten en muziek het woord laat voeren en daar verdomd goed in is. Maar ook iemand die soms moeite heeft anderen te vertrouwen en eigenlijk altijd, ongeacht wat hij doet, kritiek krijgt.’ Zelf heeft Memphis daar wel een verklaring voor: ‘Waarom ik altijd de zondebok ben? Waarschijnlijk omdat ik doe wat ik wil.'”
Bron: BNNVARA
DOCUMENTAIRESERIE ‘DE KINDEREN VAN RUINERWOLD’ BIJ BNNVARA OP NPO 1
Jessica Villerius maakt vierdelige documentaireserie over het gezin dat ruim een jaar geleden ontdekt werd op een boerderij in Drenthe
De vier oudste kinderen van het gezin dat jarenlang onder de radar leefde op een boerderij in Ruinerwold, vertellen eenmalig hun verhaal in de vierdelige BNNVARA-documentaireserie ‘De Kinderen van Ruinerwold’. Documentairemaker Jessica Villerius volgde hen de afgelopen anderhalf jaar intensief en was aanwezig op belangrijke momenten in hun nieuwe leven. Samen met hen blikt ze terug op hun kinderjaren en de uitzonderlijke omstandigheden waarin het gezin leefde. De Kinderen van Ruinerwold is vanaf 24 maart vier woensdagen te zien bij BNNVARA op NPO 1.
De jongste van deze vier kinderen, in de media aangeduid als ‘Jan’ (27), wordt op 13 oktober 2019 in één klap wereldnieuws als hij aan een lokale bareigenaar vertelt dat hij is weggelopen van huis en hulp nodig heeft. Als de politie wordt ingeschakeld blijkt al snel dat hij, samen met zijn broertje en vier zusjes, jarenlang een verborgen bestaan heeft geleid op een boerderij in Ruinerwold. Zij hebben daar, samen met vader Gerrit Jan van D. een geheim en ongeregistreerd leven geleid. Eerder al ontsnapten twee oudere broers en een zus. In de documentaireserie komen deze broers, de zus en Jan zelf voor het eerst aan het woord.
In een gezamenlijke verklaring laten de vier oudste kinderen weten dat dit de eerste en enige keer is dat ze hun verhaal zullen doen: ‘Op 4 maart valt er voor ons een belangrijke beslissing. Of Gerrit Jan nu wel of niet vervolgd zal worden, de impact die de gebeurtenissen op ons leven hebben gehad is en blijft onverminderd groot. Er is in deze zaak wat ons betreft geen sprake van winnaars of verliezers, al zien wij zelf wel graag dat er een inhoudelijke behandeling komt waarin Gerrit Jan zich moet verantwoorden voor een aantal zaken. We begrijpen dat de pers veel vragen aan ons heeft en waarderen het ook dat er vaak naar ons welzijn wordt geïnformeerd. Maar het is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Wij als oudsten staan nog steeds achter ons statement van november 2019, waarin we aankondigden ons verhaal eenmalig in een documentaire te doen. Deze documentaireserie, waarvoor we de afgelopen 16 maanden opnamen hebben gehad, is inmiddels bijna af en omvat wat ons betreft het gehele verhaal vanuit ons perspectief. Dat is altijd onze intentie geweest en daar blijven we ook bij. We hopen dat mensen begrijpen dat praten over deze verdrietige situatie ons veel moeite heeft gekost en dat het veel te omvattend is om te pas en te onpas ‘even’ het verhaal te doen.’
Vandaag werd in een pro-forma zitting de voortgang van de strafzaak tegen vader Van D. besproken. De vader wordt verdacht van vrijheidsberoving van zijn kinderen en van seksueel misbruik. Ter discussie staat nu de vraag of Van D. wel terecht kan staan vanwege zijn beperkte mentale gezondheid na een herseninfarct. De Rechtbank beslist op 4 maart of de strafvervolging zal plaatsvinden of zal worden geschorst.
Bron: BNNVARA
Executie Clinton Young afgewend: Dit is het best – RTL Late Night
Op woensdag 18 oktober 2017 was Jessica Villerius te gast bij RTL Late Night om hier te praten over de ontwikkeling in de zaak van Clinton Young. De executie van Clinton is afgewend en hij krijgt een nieuw proces.
PERSBERICHT ‘KINDEREN SPOOKGEZIN RUINERWOLD DOEN HUN VERHAAL IN DOCUMENTAIRE’
De vier oudste kinderen van het ‘spookgezin’ dat jaren onder de radar leefde op een boerderij in Ruinerwold, hebben besloten eenmalig hun kant van het verhaal te doen. Daarvoor namen ze contact op met documentairemaker Jessica Villerius. De filmmaker volgt het gezin momenteel in hun uitzonderlijke proces, waarbij ze hun plek in de ‘gewone’ wereld moeten zien te vinden terwijl diezelfde wereld lijkt mee te kijken.
Op 13 oktober zorgt zoon Jan (25) in één klap voor wereldnieuws als hij aan een lokale bareigenaar vertelt dat hij is weggelopen en hulp nodig heeft. Daarop wordt de politie ingeschakeld en al snel blijkt dat Jan, samen met zijn broertje en 4 zusjes, jarenlang een spookleven heeft geleid op een boerderij in Ruinerwold. Zij zouden daar, gebukt onder een door vader Gerrit Jan van D. zelf opgelegde religie, een geheim en ongeregistreerd leven hebben geleid. Ineens was daar een gezin van zes onbestaande kinderen en hun vader. Sinds enkele weken zit vader Gerrit Jan van D. in voorarrest en leeft in beperking, hij heeft dus geen contact met zijn negen kinderen. Vandaag hief het OM deze beperkingen op en maakte de nieuwe tenlastelegging bekend. Op 21 januari zal de vader voor het eerst voor de rechter verschijnen. Ondertussen proberen alle kinderen te begrijpen en verwerken wat er is gebeurd. Eerder al ontsnapten twee oudere broers en een zus aan de voor hen niet langer houdbare situatie. Zij vertelden hun nieuwe omgeving nooit wat er is gebeurd. Zij hebben nu, samen met de onlangs weggelopen Jan, besloten hun kant van het verhaal te doen in een documentaire.
STATEMENT NAMENS DE OUDSTE VIER KINDEREN VAN D.
‘Liever hadden we nooit verteld over deze periode, maar de situatie dwingt ons nu in een positie dat we wel móeten reageren. Het alternatief is namelijk dat we verhalen moeten lezen en op televisie moeten zien die niet kloppen, zoals nu al gebeurt. Er wordt veel over ons gezegd en geschreven en in sommige beschrijvingen herkennen we onszelf volledig, maar in andere totaal niet. We willen daar duidelijkheid over geven zodat we ons leven als gezamenlijke kinderen uit dit gezin uiteindelijk weer kunnen oppakken. Maar dan op ons tempo en op momenten dat wij daar aan toe zijn’.
Over de verklaring van het Openbaar Ministerie, waarin het de aanklachten tegen hun vader eerder vandaag bekendmaakte:
‘Wij herkennen ons in de tenlastelegging en vertrouwen op een goed rechtsverloop. Verder willen wij voor nu geen inhoudelijke mededelingen doen.’
STATEMENT NAMENS DE JONGSTE VIJF KINDEREN VAN D.
(Zij werden samen met hun vader op de boerderij aangetroffen toen de politie daar op 14 oktober binnenviel)
‘Wij kunnen ons niet vinden in de tenlastelegging van onze vader. Dat komt omdat wij een andere ervaring hebben dan onze oudste drie broers en zus. Onze levens hoeven we niet op te pakken, want ons levensdoel is niet veranderd, alleen onze omgeving. Het is voor ons hele gezin heel pijnlijk dat er een kloof is ontstaan tussen ons en onze oudste broers en zus. Wij hebben van onze vader geleerd om je geluk te zoeken in je relatie met God, en je onderwijs in eigen hand te nemen. En daar geloven wij nog steeds in. Wij definiëren geluk niet als het ‘afgescheiden leven van de maatschappij’, dat was ook nooit de bedoeling maar dat is nou eenmaal zo gelopen. Het idee om aan een documentaire mee te werken bevalt ons wel, maar wij willen dit eerst met onze vader overleggen.’
Documentairemaker Jessica Villerius: ‘Dit is een verhaal dat natuurlijk ieders voorstelling te boven gaat. Uitleg over hun ervaringen laat zich niet vangen in een snelle reactie, een quote in het nieuws en zelfs niet in een uitgebreid interview in een krant. Als mij iets duidelijk is geworden tijdens onze ontmoetingen, dan is het wel dat niets is wat het lijkt en dat het nog veel complexer is dan iedereen wellicht dacht. Ik denk dat het goed is dat de kinderen er in deze kwetsbare situatie, waarin er veel druk op hen wordt gelegd, voor hebben gekozen om hun verhaal eenmalig, gedetailleerd en vooral, op hún tempo te doen.’
NOOT VOOR DE REDACTIE:
Dit bericht wordt op nadrukkelijk verzoek van de negen kinderen vandaag naar buiten gebracht. Zij hopen hiermee pers, media en belangstellenden enigszins tegemoet te komen in de vragen die zij hebben.
De documentaire wordt geproduceerd door Posh Productions, onder regie van Jessica Villerius (jessica.villerius@poshproductions.nl)
Trailer Facts & Villerius
Marvel Harris: Alles is nu
In de unieke en persoonlijke documentaire ‘Marvel Harris: Alles is nu’ van Jessica Villerius neemt de 24-jarige Marvel Harris de kijker mee in de emotionele achtbaan die de transitie van het ene geslacht naar het andere met zich meebrengt. De kijker wordt betrokken bij het transitieproces door de ogen van documentairemaker Jessica Villerius én door die van de hoofdpersoon. De documentaire volgt Marvel in zijn weg naar geluk. Vanaf zijn worsteling als meisje tot en met de operaties en de uiterlijke veranderingen, maar ook de twijfel of hij de juiste keuze maakt en of die juiste keuze wel bestaat. Wat als je in geen enkel hokje past? Ook de gesprekken tussen hem en zijn vader en zijn relatie tot zijn moeder zijn te zien.Daar waar zijn vader moeite heeft met het afscheid nemen van een dochter, ziet zijn moeder juist dat er oplossingen zijn voor het onbestemde gevoel dat haar kind soms ervaart.‘Marvel Harris: Alles is nu’ is vanaf 24 juli exclusief te zien bij Videoland.
Als Marvel 21 jaar is, valt er van alles op zijn plek. Na jaren therapie waar geen enkele behandeling voldoende aanslaat, blijft er voor Marvel iets niet kloppen: hij voelt zich namelijk helemaal geen vrouw. Tijdens de sessies lopen zowel hij als zijn therapeuten tegen nog een muur op: hij lijkt sommige vragen of uitspraken veel te letterlijk te nemen. Een onafhankelijk arts constateert bij Marvel uiteindelijk autisme en genderdysforie. Marvel vertelt rond de zomer van 2017 aan iedereen die belangrijk voor hem is dat hij als man gezien wil worden en start zijn hormoonbehandeling.
Vanaf dat moment legt Marvel zijn innerlijke reis vast middels zelfportretten. Er ontstaat een serie uitzonderlijk intense en rauwe portretten, waarmee hij niet alleen opvalt binnen de LGBTQ community, maar ook de aandacht trekt van vak-professionals vanwege zijn talent als fotograaf. Marvel: “Doordat ik autisme heb, vind ik het soms lastig om mijn gevoelens te herkennen en de juiste woorden te vinden die omschrijven hoe ik me voel. Mijn camera is daarin mijn beste vriend: die kan dat voor mij doen.” En dat hij dat kan, bleek al snel: amper zes maanden afgestudeerd aan de Fotovakschool won hij afgelopen januari de Zilveren Camera in de categorie ‘Documentair Nationaal’.
Jessica Villerius: “Ik wilde Marvel per se volgen op deze bijzondere route, omdat ik ervan overtuigd ben dat hij mensen kan onderwijzen en inspireren. Anderen die zich non-binair voelen, maar ook iedereen die iemand in zijn omgeving heeft die misschien ook wel worstelt met genderidentiteit.”
‘Marvel Harris: Alles is nu’ is hier te bekijken.
Bron: RTL
Veda beslist zélf: jong en een euthanasiewens
Speciale aftertalk over euthanasiewens onder jongeren
In de BNNVARA 3Doc: Veda beslist zélf – Jong en een euthanasiewens, volgt documentairemaker Jessica Villerius veertien maanden lang de op dat moment 18-jarige Veda. Veda is pas elf jaar als ze zeker weet dat ze niet meer wil leven. Ze lijdt van jongs af aan aan vele psychische aandoeningen die het leven voor haar ondragelijk maken. Op haar 17de meldt ze zich aan bij de Levenseindekliniek in de hoop dat zij haar kunnen helpen met haar ultieme wens: euthanasie. Door de vele diagnoses die Veda door de jaren kreeg, lijkt de vervulling van die ultieme wens, juist moeilijker te worden. Want in hoeverre kan iemand met zo veel psychische problemen over haar eigen leven beslissen? En is iemand van 17 jaar met psychisch lijden niet veel te jong om ‘uitbehandeld’ te zijn? Voor Veda beheerst de dood haar dagelijks leven. Ze vraagt zich iedere dag af of ze wel wil wachten op de toestemming om op deze legale manier te sterven. Jessica Villerius legt de struggles van Veda vast in de documentaire. Van de hoge pieken tot de diepe dalen en alles daar tussenin. De 3Doc met een speciale live aftertalk van Veda beslist zélf – Jong en een euthanasiewens is 24 april om 20.25 uur te zien bij BNNVARA op NPO 3.
Als Veda 18 is stuurt ze documentairemaker Jessica Villerius een aangrijpende brief: ‘Ik wil graag iets nalaten, ik wil dat het minder een taboe wordt als een jong persoon met psychische problemen een doodswens heeft.’ Na veel overwegingen en uitgebreide gesprekken met Veda, haar familie en professionele betrokkenen besluit de programmamaker de struggles van de jonge vrouw vast te leggen. Jessica: ‘Dagelijks krijgen wij mooie, ontroerende, urgente verhalen van kijkers binnen. Deze brief, van een 18-jarige met een missie, straalde zo veel urgentie uit dat ik er wel iets mee móest. Het resulteerde in een lang traject met veel verdriet en wanhoop maar ik zou het morgen weer doen. De groep jonge mensen met een psychiatrische achtergrond en een doodswens verdient een stem.’
Aftertalk met Sophie Hilbrand
Na afloop van de docu is er live een speciale aftertalk waarin Sophie Hilbrand met jongeren en (ervarings)deskundigen praat. Moeten jongeren die psychisch lijden de mogelijkheid krijgen om euthanasie te kunnen krijgen? Hoe ga je als docent, ouder, vriendin, hulpverlener om met iemand in je omgeving met een doodswens? Hoe merk je: dit is meer dan een dipje, dit is serieus?
Bron: BNNVARA
‘Veda beslist zélf’ is hier terug te kijken.
Laatste twee afleveringen documentaireserie ‘Eetstoornissen: Maskers af’
Hoe is het om te leven met een eetstoornis? Hoe ziet een dag eruit van iemand met deze ziekte? Na de eerste twee persoonlijke en indrukwekkende portretten, verschijnen op 15 maart de laatste twee afleveringen van Jessica Villerius’ vierluik ‘Eetstoornissen: maskers af’. In deze spraakmakende documentaireserie over de meest voorkomende eetstoornissen wordt op intieme wijze getoond hoe het leven van iemand met een eetprobleem eruitziet en waar zij in hun dagelijkse bezigheden tegenaan lopen. De portretten gaan over Esther (Boulimia Nervosa) en Bianca (Binge Eating Disorder) en zijn vanaf 15 maart in zijn geheel te zien bij Videoland. Een korte versie van de afleveringen is te bekijken op LINDA.tv.
Jessica Villerius: “De eetstoornissen Boulimia en Binge Eating Disorder blijven het liefst onzichtbaar en isoleren degene die eraan lijdt volledig. Het heeft geresulteerd in twee extreem kwetsbare portretten waarin we zonder filters en censuur laten zien hoe eng een eetbui eruitziet en wat er daarna gebeurt. Esther en Bianca zetten zich over hun eigen angsten en schaamte heen in een ultieme poging om mensen duidelijk te maken welke strijd zij en duizenden anderen iedere dag weer aan moeten gaan. Ik maak een diepe buiging voor hun moed want ik denk dat er hierna nog maar weinig vragen zijn.”
Het verhaal van Esther
De 35-jarige Esther lijdt al ruim vijftien jaar aan een eetstoornis. Wat begon met de diagnose Anorexia Nervosa, ontwikkelde zich geleidelijk in de minstens zo ernstige variant: Boulimia Nervosa. Als moeder van de vijf-jarige Ravi lijkt zij alles mee te hebben: een leuk kind, huis, vrienden en familie. Maar wat bijna niemand weet is dat zij dagelijks enorme eetbuien heeft waarin ze van alles eet wat ze zichzelf normaal ontzegt. De documentaire laat de ups-and-downs van leven met Boulimia Nervosa zien. Het toont het diepzwarte dal waarin ze dagelijks zit en waarin ze compleet gegijzeld wordt door de eetstoornis, maar het laat ook zien dat ze voor het eerst in 15 jaar stappen maakt.
Het verhaal van Bianca
De 32-jarige Bianca verliest haar moeder als ze zelf nog maar tien jaar oud is. Als ze achttien is, overlijdt ook haar vader. Ze raakt al jong depressief en kan haar gevoelens niet goed reguleren. Ze begint haar pijn te verdoven met eten, maar verwerkt het verlies niet. Uiteindelijk studeert ze af en heeft ze een leuke baan, tot 2,5 jaar geleden. De eetstoornis, in combinatie met depressie en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, maakt het voor Bianca onmogelijk om te functioneren. Sinds die tijd bestaan haar dagen vooral uit eetbuien, slapen en paniekaanvallen. Het resulteert in een beklemmende film over hoe een eetstoornis iemand compleet kan gijzelen en hoe deze eetziekte, zoals ook vaak bij andere eetstoornissen, weinig met eten te maken heeft.
Over ‘Eetstoornissen: maskers af’
Anders dan Jessica Villerius’ eerdere documentaires ‘Vel over Probleem’ en ‘Emma wil leven’ over de gevolgen van Anorexia Nervosa, wordt er in de serie ‘Eetstoornissen: maskers af’ niet gefocust op de mogelijke oorzaak van de eetziekte maar gaat het over hoe het dagelijks leven van iemand die langdurig lijdt aan een eetstoornis, eruitziet. Jessica geeft gehoor aan een veelgestelde vraag van kijkers, namelijk of zij ook andere eetziekten wil belichten. In de documentairereeks komen daarom de verschillende eetstoornissen Anorexia Nervosa, Boulimia, Binge Eating Disorder en Orthorexia aan bod. Alle vier de afleveringen van ‘Eetstoornissen: maskers af’ zijn te zien bij Videoland.
Programmagegevens
Lengte documentaire: 40 – 50 minuten (Videoland) en 8 minuten (LINDA.tv)
Te zien bij: www.videoland.nl en www.linda.tv
Bekijk hier de trailer van de laatste twee afleveringen.
Eetstoornissen: Maskers af
De mini-docu’s zijn hier te bekijken.
Deal met de dood (KRO-NCRV, 2016)
De afgelopen jaren filmde documentairemaker Jessica Villerius de veroordeelde Clinton talloze keren in de dodencel in Texas, waar ze alleen met hem mag praten als hij in een stalen constructie en achter glas plaatsneemt. Hun eerste gesprek was bijna 4 jaar geleden, hun laatste enkele weken voor uitzending van deze documentaire.Op 24 en 25 november 2001 vinden er twee moorden in Texas plaats. Er worden 4 jonge jongens in de leeftijd van 18 tot 22 jaar gearresteerd: David, Mark, Darnell en Clinton. De eerste drie vormen een groep hechte vrienden. Clinton, net 18 jaar en de jongste van het stel, kennen ze nog niet zo lang. Na hun arrestatie getuigen de drie vrienden dat Clinton de schutter was in beide zaken. Clinton weet niet wat zij hebben verklaard maar besluit dat hij niet met de politie praat zonder advocaat. ‘Vanwege de cultuur waarin ik opgroeide: ik ging de mensen waarmee ik was, niet verraden.’Niet wetende dat de andere drie een deal met Justitie hadden gesloten in ruil voor strafvermindering, houdt hij vol dat hij niets wil verklaren. In de rechtszaal komt dat als een boemerang terug: omdat hij niet getuigt zal de jury nooit zijn verhaal horen. De drie jongens passen hun verklaringen ontelbare keren aan, leggen tegenstrijdige verklaringen af en forensisch bewijs wordt niet getest, niet aan de jury voorgehouden of ‘raakt zoek’. Desondanks krijgt Clinton een vernietigend oordeel van de jury te horen: schuldig. Hij wordt ter dood veroordeeld. Twee van de drie jongens geven achteraf toe dat ze een deal hebben gesloten. Een van hen getuigt onder ede het schot in de eerste zaak te hebben gelost, de ander vertelt in de gevangenis aan medegedetineerden dat hij de echte dader in de andere moordzaak is. Het verandert niets aan Clinton’s lot: hij kan iedere dag een datum voor zijn executie krijgen.Een nieuw team van advocaten is een race tegen de klok begonnen om Clinton’s zaak opnieuw voor de rechter te krijgen, maar tijd lijkt de grootste vijand en de staat Texas is weinig onder de indruk van nieuwe bewijzen. Aan Jessica Villerius vertelt Clinton welke verkeerde beslissingen hij heeft gemaakt en legt hij minutieus uit wat er volgens hém is gebeurd die fatale dagen na Thanksgiving 2001.Villerius test vervolgens alle mogelijke scenario’s en komt tot een verrassende constatering. Daarmee confronteert ze face to face een van de andere verdachten in de zaak, die een straf van 30 jaar uitzit in een maximaal beveiligde gevangenis elders in Texas.Jessica Villerius: ‘Deze film is geen manifest om Clinton Young te redden uit de dodencel of om aan te tonen dat hij onschuldig is, maar laat zien hoe bepaalde omstandigheden in je leven kunnen leiden tot onbegrijpelijke situaties waarin alleen maar slachtoffers vallen. Maar het toont ook aan dat een slechte beslissing je niet per se een moordenaar hoeft te maken. Alles samengevat wordt duidelijk dat je in de VS veroordeeld kunt worden zonder enig tastbaar bewijs, alleen maar op basis van verklaringen van derden, die zelf iets te verliezen hebben als ze het níet doen. Dat vind ik het meest beangstigend in deze zoektocht.’Deal met de dood laat zien hoe Clinton opgroeide. Villerius gaat langs bij zijn moeder, een groot deel van zijn familie en medegedetineerden. Het laat de rauwe kant van het verdriet van familie van een terdoodveroordeelde zien. Clinton’s moeder Carla: ‘Dat is mijn kind, daar in die kooi. Ik zou zonder nadenken zijn plaats innemen als dat zou betekenen dat hij weer thuis zou komen.’Het is een complexe zaak met ongelooflijk veel details en gevoeligheden, zo realiseert de maker zich. ‘Ik heb me daarom vooral gefocust op de onlogica gedurende het proces, omdat het onmogelijk was de hele zaak met al haar getuigen opnieuw te horen. Ik hoop dat als mensen dit zien, ze zich zullen realiseren: dit had mij of mijn kind misschien ook kunnen overkomen. Het is in die zin wél een aanklacht tegen de doodstraf in het algemeen: Clinton Young wordt straks geëxecuteerd voor iets waar op zijn minst veel twijfel over is en het is een onomkeerbare straf. Hij is straks dood en dan zullen we nooit weten wat er exact is gebeurd omdat er niet voldoende onderzoek is gedaan.’