Loading...

DOCU ‘MEMPHIS DEPAY – MET BEIDE BENEN’ BIEDT EEN UNIEKE INKIJK IN DE WERELD VAN MEMPHIS

Nieuwe film van Jessica Villerius bij BNNVARA op NPO 1 hier te bekijken.

Het is 16 december 2019 als Memphis Depay zijn absolute nachtmerrie beleeft in een wedstrijd tegen Rennes. De aanvoerder van Lyon en gevierde spits van het Nederlands elftal, die op dat moment record na record verbreekt, gaat naar de grond. Het ziet het niet goed uit. De chaos barst los nadat duidelijk wordt dat Memphis zijn kruisbanden heeft gescheurd. Druk wordt er gespeculeerd over wel of niet kunnen meedoen aan het EK. Is het eindtoernooi met Oranje haalbaar? Of is het ijdele hoop? Sommigen schrijven hem af, maar als het aan Memphis ligt, gaat het ‘gewoon’ lukken. Als Ronald Koeman in Rome komt kijken en zijn sterspeler ziet revalideren, vertrouwt hij de regisseur toe: ‘Als iemand het kan, dan is het Memphis wel.’ Memphis Depay – met beide benen is zondag 20 juni om 22:00 uur te zien bij BNNVARA op NPO 1.

Filmmaker Jessica Villerius volgt de aanvaller van Oranje dicht op de huid vanaf de voor hem allesbeslissende operatie tot aan zijn eerste Champions League wedstrijd na zijn zware blessure. De film toont de wereld van Memphis, waarvan vaak maar een klein deel zichtbaar is voor de buitenwereld en laat meerdere gezichten zien van de man waarover iedereen een mening lijkt te hebben. Angst, geluk, kritiek, dromen, racisme, pijn, rijkdom, muziek, zijn broer in de tbs-kliniek en zijn missie. Memphis laat niets onbesproken of ongezien: van intieme beelden in de uitslaapkamer van het ziekenhuis tot rappend achter het stuur.

Na de blessure van Memphis geeft iedereen gevraagd en ongevraagd advies. Waar hij zich moet laten behandelen, wie de opererend arts moet zijn, hoe lang hij uit de running zal zijn, wat Koeman (destijds trainer van het Nederlands Elftal) moet doen. Memphis laat het gelaten over zich heenkomen en maakt zelf de keuze voor dokter Mariani in Rome. Hij besluit, tegen alle voorspellingen in, om binnen enkele maanden weer als aanvoerder op het veld te staan. Net na de operatie zegt hij daarover: ‘Het gaat me lukken. Dat is gewoon mijn mindset. Ik stop niet voordat het me is gelukt.’

Tussen het bijna militaristische schema dat Memphis zichzelf heeft opgelegd om te revalideren, zien we hem ook genieten met zijn moeder en beste vrienden terwijl hij in Dubai revalideert. Ook laat hij de camera’s toe als hij zijn broer in de tbs-kliniek in Groningen opzoekt. ‘Ik ga mijn broer niet verstoppen. Hij is mijn broer en ik houd van hem. Ik heb een enorme following, ik kan laten zien dat je hierover moet praten. Ik zeg niet dat iedereen dat moet doen, maar ik vind het belangrijk om wél te doen.’

Jessica Villerius: “Ik weet precies niets van voetbal maar wilde per se dit intieme proces, van iemand die altijd zó onder een vergrootglas ligt, vastleggen. Het leverde mooie gesprekken op over dingen waar hij niet veel over praat. Ik zag iemand die een doorzettingsvermogen en een discipline heeft om jaloers op te zijn, iemand die het liefst zijn voeten en muziek het woord laat voeren en daar verdomd goed in is. Maar ook iemand die soms moeite heeft anderen te vertrouwen en eigenlijk altijd, ongeacht wat hij doet, kritiek krijgt.’ Zelf heeft Memphis daar wel een verklaring voor: ‘Waarom ik altijd de zondebok ben? Waarschijnlijk omdat ik doe wat ik wil.'”

Bron: BNNVARA

Oxycodon: eenzame strijd tegen pijn

Hier te bekijken.

Zeven jaar geleden kreeg de nu 43-jarige Eveline een auto-ongeluk. Om te kunnen omgaan met de helse pijnen die ze voelt, schreef haar huisarts het voor Eveline totaal onbekende medicijn Oxycodon voor. Eenmaal thuis kreeg ze herhalingsrecepten. Nu, zeven jaar later, slikt ze nog steeds 40 milligram Oxycodon per dag wegens de chronische pijnen die ze aan het ongeval overhield. Wat maar weinig mensen in haar omgeving weten is dat Eveline grote delen van de dag op bed ligt, meestal in een donkere kamer. Dit omdat ze veel pijn heeft, totaal uitgeput is en geen energie heeft. ‘Ik kan af en toe een beetje jaloers zijn op mijn man en dochter, die gewoon aan het leven kunnen deelnemen. Dat wil ik ook weer kunnen doen. Het liefst zonder dat er medicatie voor nodig is om een dag door te komen.’

Ze besluit te gaan afkicken. Maar dat blijkt loodzwaar. Er is nog weinig onderzoek gedaan naar het afbouwen van opiaten en bij iedere gram die Eveline probeert te minderen, voelt ze direct effect in haar lijf. ‘Ik krijg onttrekkingsverschijnselen zoals zweten en enorme lichaamstemperatuurverschillen’. Ook merkt ze dat ze soms heel somber wordt, maar het ergste is de pijn die direct en in alle hevigheid terugkeert: ‘Ik voel het overal. In mijn hoofd, mijn nek, mijn armen en mijn gezicht’. 

Wat is Oxycodon?
Oxycodon is een van de meest zware pijnstillers verkrijgbaar. Het is een opiaat met heroïne-achtige kenmerken, heeft een roes-achtige werking wanneer niet gebruikt voor extreme pijn en het is tweemaal zo sterk als morfine. Het medicijn werd in eerste instantie gebruikt voor acute, en extreme pijn na een operatie of bij palliatieve zorg bij mensen met kanker. Tegenwoordig wordt het ook bij allerlei andere soorten pijnen voorgeschreven. Het gebruik ervan in Nederland groeit explosief: van 96.000 geregistreerde gebruikers in 2008 naar 440.000 in 2019. Daarnaast is het middel via de zwarte markt op het Darkweb te bestellen, en het is ook makkelijk verkrijgbaar ‘op straat’. Het middel staat bekend als zeer verslavend en al meerdere keren hebben artsen de noodklok geluid over het veelvuldige gebruik in ons land.  

Jessica Villerius heeft Eveline’s pogingen tot het afkicken van Oxycodon in een korte docu vastgelegd. Eveline krijgt het officieel voorgeschreven en heeft het nodig om enigszins de dag door te komen. Ook met medicatie heeft ze pijn, alleen wordt het iets dragelijker. Ze wil niet haar hele leven afhankelijk blijven van dit medicijn, dus probeert ze af te kicken. Een woord wat ze trouwens lastig vindt. ‘Ik spreek liever van afbouwen dan van afkicken. Ik zie mezelf niet als verslaafd, maar ik kan ook niet zonder want dan is de pijn direct terug’. Desondanks is haar lijf ingesteld en dus gewend aan de dagelijkse dosis Oxycodon en ervaart ze tijdens dit proces pieken en dalen. Eveline spaart zichzelf niet en laat zien hóe lastig het is om van dit medicijn af te komen.  Jessica: ‘Ik maak me ook grote zorgen over de toenemende mate en het gemak waarmee dit uiterst verslavende medicijn wordt voorgeschreven. Eveline geeft met haar moed een stem aan heel veel mensen die ook afhankelijk zijn van deze sloper.’

Marvel Harris: Alles is nu

In de unieke en persoonlijke documentaire ‘Marvel Harris: Alles is nu’ van Jessica Villerius neemt de 24-jarige Marvel Harris de kijker mee in de emotionele achtbaan die de transitie van het ene geslacht naar het andere met zich meebrengt. De kijker wordt betrokken bij het transitieproces door de ogen van documentairemaker Jessica Villerius én door die van de hoofdpersoon. De documentaire volgt Marvel in zijn weg naar geluk. Vanaf zijn worsteling als meisje tot en met de operaties en de uiterlijke veranderingen, maar ook de twijfel of hij de juiste keuze maakt en of die juiste keuze wel bestaat. Wat als je in geen enkel hokje past? Ook de gesprekken tussen hem en zijn vader en zijn relatie tot zijn moeder zijn te zien.Daar waar zijn vader moeite heeft met het afscheid nemen van een dochter, ziet zijn moeder juist dat er oplossingen zijn voor het onbestemde gevoel dat haar kind soms ervaart.‘Marvel Harris: Alles is nu’ is vanaf 24 juli exclusief te zien bij Videoland.

Als Marvel 21 jaar is, valt er van alles op zijn plek. Na jaren therapie waar geen enkele behandeling voldoende aanslaat, blijft er voor Marvel iets niet kloppen: hij voelt zich namelijk helemaal geen vrouw. Tijdens de sessies lopen zowel hij als zijn therapeuten tegen nog een muur op: hij lijkt sommige vragen of uitspraken veel te letterlijk te nemen. Een onafhankelijk arts constateert bij Marvel uiteindelijk autisme en genderdysforie. Marvel vertelt rond de zomer van 2017 aan iedereen die belangrijk voor hem is dat hij als man gezien wil worden en start zijn hormoonbehandeling.

Vanaf dat moment legt Marvel zijn innerlijke reis vast middels zelfportretten. Er ontstaat een serie uitzonderlijk intense en rauwe portretten, waarmee hij niet alleen opvalt binnen de LGBTQ community, maar ook de aandacht trekt van vak-professionals vanwege zijn talent als fotograaf. Marvel: “Doordat ik autisme heb, vind ik het soms lastig om mijn gevoelens te herkennen en de juiste woorden te vinden die omschrijven hoe ik me voel. Mijn camera is daarin mijn beste vriend: die kan dat voor mij doen.” En dat hij dat kan, bleek al snel: amper zes maanden afgestudeerd aan de Fotovakschool won hij afgelopen januari de Zilveren Camera in de categorie ‘Documentair Nationaal’.

Jessica Villerius: “Ik wilde Marvel per se volgen op deze bijzondere route, omdat ik ervan overtuigd ben dat hij mensen kan onderwijzen en inspireren. Anderen die zich non-binair voelen, maar ook iedereen die iemand in zijn omgeving heeft die misschien ook wel worstelt met genderidentiteit.”

‘Marvel Harris: Alles is nu’ is hier te bekijken.

Bron: RTL

Glenn Helder: C’est la vie (KRO, 2009)

Voormalig Oranje-International en Arsenal sterspeler Glenn Helder heeft zijn exclusieve medewerking verleend aan een documentaire over zijn leven. Glenn Helder: C’est la vie, (35 minuten) is geselecteerd voor IDFA 2008 en zal op 25 november in première gaan in het Amsterdamse Tuschinski (uitverkocht).

In de documentaire vertelt Glenn Helder op openhartige wijze zijn kant van het verhaal. Over hoe het is om alles te hebben en het weer allemaal te moeten verliezen. De honderdduizenden guldens die hij verdiende en de roem die hij er gratis bij kreeg, hebben hem niets gebracht.

De documentaire is hier te bekijken.

Glenn helder: C’est la vie (KRO, 2009)

Voormalig Oranje-International en Arsenal sterspeler Glenn Helder heeft zijn exclusieve medewerking verleend aan een documentaire over zijn leven. Glenn Helder: C’est la vie, (35 minuten) is geselecteerd voor IDFA 2008 en zal op 25 november in premiëre gaan in het Amsterdamse Tuschinski (uitverkocht).

In de documentaire vertelt Glenn Helder op openhartige wijze zijn kant van het verhaal. Over hoe het is om alles te hebben en het weer allemaal te moeten verliezen. De honderdduizenden guldens die hij verdiende en de roem die hij er gratis bij kreeg, hebben hem niets gebracht.