Loading...

DOCU ‘MEMPHIS DEPAY – MET BEIDE BENEN’ BIEDT EEN UNIEKE INKIJK IN DE WERELD VAN MEMPHIS

Nieuwe film van Jessica Villerius bij BNNVARA op NPO 1 hier te bekijken.

Het is 16 december 2019 als Memphis Depay zijn absolute nachtmerrie beleeft in een wedstrijd tegen Rennes. De aanvoerder van Lyon en gevierde spits van het Nederlands elftal, die op dat moment record na record verbreekt, gaat naar de grond. Het ziet het niet goed uit. De chaos barst los nadat duidelijk wordt dat Memphis zijn kruisbanden heeft gescheurd. Druk wordt er gespeculeerd over wel of niet kunnen meedoen aan het EK. Is het eindtoernooi met Oranje haalbaar? Of is het ijdele hoop? Sommigen schrijven hem af, maar als het aan Memphis ligt, gaat het ‘gewoon’ lukken. Als Ronald Koeman in Rome komt kijken en zijn sterspeler ziet revalideren, vertrouwt hij de regisseur toe: ‘Als iemand het kan, dan is het Memphis wel.’ Memphis Depay – met beide benen is zondag 20 juni om 22:00 uur te zien bij BNNVARA op NPO 1.

Filmmaker Jessica Villerius volgt de aanvaller van Oranje dicht op de huid vanaf de voor hem allesbeslissende operatie tot aan zijn eerste Champions League wedstrijd na zijn zware blessure. De film toont de wereld van Memphis, waarvan vaak maar een klein deel zichtbaar is voor de buitenwereld en laat meerdere gezichten zien van de man waarover iedereen een mening lijkt te hebben. Angst, geluk, kritiek, dromen, racisme, pijn, rijkdom, muziek, zijn broer in de tbs-kliniek en zijn missie. Memphis laat niets onbesproken of ongezien: van intieme beelden in de uitslaapkamer van het ziekenhuis tot rappend achter het stuur.

Na de blessure van Memphis geeft iedereen gevraagd en ongevraagd advies. Waar hij zich moet laten behandelen, wie de opererend arts moet zijn, hoe lang hij uit de running zal zijn, wat Koeman (destijds trainer van het Nederlands Elftal) moet doen. Memphis laat het gelaten over zich heenkomen en maakt zelf de keuze voor dokter Mariani in Rome. Hij besluit, tegen alle voorspellingen in, om binnen enkele maanden weer als aanvoerder op het veld te staan. Net na de operatie zegt hij daarover: ‘Het gaat me lukken. Dat is gewoon mijn mindset. Ik stop niet voordat het me is gelukt.’

Tussen het bijna militaristische schema dat Memphis zichzelf heeft opgelegd om te revalideren, zien we hem ook genieten met zijn moeder en beste vrienden terwijl hij in Dubai revalideert. Ook laat hij de camera’s toe als hij zijn broer in de tbs-kliniek in Groningen opzoekt. ‘Ik ga mijn broer niet verstoppen. Hij is mijn broer en ik houd van hem. Ik heb een enorme following, ik kan laten zien dat je hierover moet praten. Ik zeg niet dat iedereen dat moet doen, maar ik vind het belangrijk om wél te doen.’

Jessica Villerius: “Ik weet precies niets van voetbal maar wilde per se dit intieme proces, van iemand die altijd zó onder een vergrootglas ligt, vastleggen. Het leverde mooie gesprekken op over dingen waar hij niet veel over praat. Ik zag iemand die een doorzettingsvermogen en een discipline heeft om jaloers op te zijn, iemand die het liefst zijn voeten en muziek het woord laat voeren en daar verdomd goed in is. Maar ook iemand die soms moeite heeft anderen te vertrouwen en eigenlijk altijd, ongeacht wat hij doet, kritiek krijgt.’ Zelf heeft Memphis daar wel een verklaring voor: ‘Waarom ik altijd de zondebok ben? Waarschijnlijk omdat ik doe wat ik wil.'”

Bron: BNNVARA

De Kinderen van Ruinerwold

De vier oudste kinderen van het gezin dat jarenlang onder de radar woonde op een boerderij in Ruinerwold vertellen eenmalig hun verhaal in de vierdelige BNNVARA-documentaireserie ‘De Kinderen van Ruinerwold’. Documentairemaker Jessica Villerius volgde hen de afgelopen anderhalf jaar intensief en was aanwezig op belangrijke momenten in hun nieuwe leven. Samen met de kinderen blikt ze terug op hun kinderjaren en de uitzonderlijke omstandigheden waarin het gezin leefde. De Kinderen van Ruinerwold is vanaf 24 maart vier woensdagen te zien bij BNNVARA op NPO 1 en is hier te bekijken.

De jongste van deze vier kinderen, in de media aangeduid als ‘Jan’ (27), wordt in oktober 2019 in één klap wereldnieuws als hij aan een lokale bareigenaar vertelt dat hij is weggelopen van huis en hulp nodig heeft. Als de politie wordt ingeschakeld blijkt al snel dat hij, samen met zijn broertje en vier zusjes, jarenlang een verborgen bestaan heeft geleid op een boerderij in Ruinerwold. Zij hebben daar, samen met vader Gerrit Jan van D., een geheim en ongeregistreerd leven geleid. Eerder al ontsnapten twee oudere broers en een zus. In de documentaireserie komen deze broers, de zus en Jan zelf voor het eerst aan het woord. 

In een gezamenlijke verklaring laten de vier oudste kinderen weten dat dit de eerste en enige keer is dat ze hun verhaal zullen doen: ‘Deze documentaireserie, waarvoor we de afgelopen 16 maanden opnamen hebben gehad, omvat wat ons betreft het gehele verhaal vanuit ons perspectief. Dat is altijd onze intentie geweest en daar blijven we ook bij. We hopen dat mensen begrijpen dat praten over deze verdrietige situatie ons veel moeite heeft gekost en dat het veel te omvattend is om te pas en te onpas ‘even’ het verhaal te doen.’ 

DOCUMENTAIRESERIE ‘DE KINDEREN VAN RUINERWOLD’ BIJ BNNVARA OP NPO 1

Jessica Villerius maakt vierdelige documentaireserie over het gezin dat ruim een jaar geleden ontdekt werd op een boerderij in Drenthe

De vier oudste kinderen van het gezin dat jarenlang onder de radar leefde op een boerderij in Ruinerwold, vertellen eenmalig hun verhaal in de vierdelige BNNVARA-documentaireserie ‘De Kinderen van Ruinerwold’. Documentairemaker Jessica Villerius volgde hen de afgelopen anderhalf jaar intensief en was aanwezig op belangrijke momenten in hun nieuwe leven. Samen met hen blikt ze terug op hun kinderjaren en de uitzonderlijke omstandigheden waarin het gezin leefde. De Kinderen van Ruinerwold is vanaf 24 maart vier woensdagen te zien bij BNNVARA op NPO 1.

De jongste van deze vier kinderen, in de media aangeduid als ‘Jan’ (27), wordt op 13 oktober 2019 in één klap wereldnieuws als hij aan een lokale bareigenaar vertelt dat hij is weggelopen van huis en hulp nodig heeft. Als de politie wordt ingeschakeld blijkt al snel dat hij, samen met zijn broertje en vier zusjes, jarenlang een verborgen bestaan heeft geleid op een boerderij in Ruinerwold. Zij hebben daar, samen met vader Gerrit Jan van D. een geheim en ongeregistreerd leven geleid. Eerder al ontsnapten twee oudere broers en een zus. In de documentaireserie komen deze broers, de zus en Jan zelf voor het eerst aan het woord.

In een gezamenlijke verklaring laten de vier oudste kinderen weten dat dit de eerste en enige keer is dat ze hun verhaal zullen doen: ‘Op 4 maart valt er voor ons een belangrijke beslissing. Of Gerrit Jan nu wel of niet vervolgd zal worden, de impact die de gebeurtenissen op ons leven hebben gehad is en blijft onverminderd groot. Er is in deze zaak wat ons betreft geen sprake van winnaars of verliezers, al zien wij zelf wel graag dat er een inhoudelijke behandeling komt waarin Gerrit Jan zich moet verantwoorden voor een aantal zaken. We begrijpen dat de pers veel vragen aan ons heeft en waarderen het ook dat er vaak naar ons welzijn wordt geïnformeerd. Maar het is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Wij als oudsten staan nog steeds achter ons statement van november 2019, waarin we aankondigden ons verhaal eenmalig in een documentaire te doen. Deze documentaireserie, waarvoor we de afgelopen 16 maanden opnamen hebben gehad, is inmiddels bijna af en omvat wat ons betreft het gehele verhaal vanuit ons perspectief. Dat is altijd onze intentie geweest en daar blijven we ook bij. We hopen dat mensen begrijpen dat praten over deze verdrietige situatie ons veel moeite heeft gekost en dat het veel te omvattend is om te pas en te onpas ‘even’ het verhaal te doen.’

Vandaag werd in een pro-forma zitting de voortgang van de strafzaak tegen vader Van D. besproken. De vader wordt verdacht van vrijheidsberoving van zijn kinderen en van seksueel misbruik. Ter discussie staat nu de vraag of Van D. wel terecht kan staan vanwege zijn beperkte mentale gezondheid na een herseninfarct. De Rechtbank beslist op 4 maart of de strafvervolging zal plaatsvinden of zal worden geschorst.

Bron: BNNVARA

Nieuwe Videoland documentaire Breaking Meth geeft 360 graden blik op de beruchte drug Crystal Meth

Vanaf woensdag 3 februari is Breaking Meth, de nieuwe documentaire van Jessica Villerius te zien bij Videoland. De Videoland Original laat de opkomst, het gevaar én de bestrijding van het levensgevaarlijke Crystal Meth zien. Bekijk de film hier.

In 2020 werden er maar liefst 32 Methamfetamine labs opgerold in Nederland, terwijl er twee jaar eerder nog maar nauwelijks methlabs werden aangetroffen. Hoe vernietigend deze drugs zijn, laat de 53-jarige Rick in deze documentaire zien. Hij is al 20 jaar verslaafd aan wat hij ‘Tina’ -een koosnaampje voor Crystal Meth- noemt. De documentaire geeft een 360 graden blik op dit voor Nederland redelijk nieuwe fenomeen, van gebruiker tot aan de speciale eenheden die deze labs nu bijna wekelijks leegtrekken. Ook komt er antwoord op de vraag: wat hebben Mexicaanse kartels te maken met de productie in Nederland, en hoe zuiver is de meth die je hier op straat koopt?

Jessica Villerius: “Bijna twee jaar geleden begon het me op te vallen dat de drugs steeds vaker in Nederland werden aangetroffen, maar dat er nog maar weinig over bekend was. Vooral over de gebruikers en hun motieven wisten we weinig. Het is een schimmige wereld waarin eenzaamheid en onzekerheid een grote rol lijken te spelen, iets waar kartels en dealers misselijkmakend handig gebruik van maken.“

De Videoland Original Breaking Meth, geproduceerd door Posh Productions en geregisseerd door Jessica Villerius, is vanaf woensdag 3 februari exclusief te zien bij Videoland.

Traumabazen – Vergismoord

In de Videoland Original ‘Traumabazen – Vergismoord’ neemt Humberto Tan de groep 8 leerlingen van de Valentijnschool in Rotterdam mee in het verdriet én herstel van Janke Verhagen, die haar man Stefan in 2014 verloor door een zogeheten ‘vergismoord’, gepleegd door de beruchte mocro-maffia. Bekijk de aflevering hier.

Op een warme zomeravond in 2014, Nederland speelt die avond in het WK tegen Brazilië, stop Janke’s wereld met draaien. Ze gaat af op sirenes net buiten haar huis, waar ze uiteindelijk de vader van haar zoontje onder een laken ziet liggen. Een ongekend drama waarvan ze ook zelf dacht nooit meer te herstellen, maar het tegendeel is gelukkig waar. “Ik moest wel” vertelt ze. “Want ik had een kindje van vier en die verdient het om gelukkig te zijn”. 

Vanuit de gedachte dat kinderen uit groep 8 bijna ongelimiteerd toegang hebben tot nieuws en internet, ontstond het idee bij documentairemaker Jessica Villerius om kinderen oog in oog te laten staan met iemand die dit heeft meegemaakt. Niet alleen als waarschuwing voor geweld, maar ook om te leren hoe je hieruit kunt komen. De speech van Janke kan rekenen op veel waardering en zeer originele vragen -die alleen kinderen kunnen bedenken- maar krijgt ook een onverwachte wending als een klasgenootje het moment aangrijpt om iets over haar eigen familie te vertellen. De jonge kinderen in groep 8 zijn helaas wel wat gewend, zo vertelt adjunct-directeur van de Rotterdamse school Martin Krijgsman: “Helaas hebben ze hier ook al wat schietpartijen in de straat gezien”. 

Documentairemaker Jessica Villerius over hoe het idee voor ‘Traumabazen – Vergismoord’ ontstaan is: “In mijn werk spreek ik heel vaak mensen die gruwelijke misdrijven hebben begaan. Al snel had ik door dat ze bijna allemaal één ding gemeen hadden: een chronisch gebrek aan gezonde rolmodellen. Wat ik ook veel te vaak tegenkwam was dat ze als kind opgroeiden in een omgeving waar geweld normaal was of zelfs verheerlijkt werd. Met ‘Traumabazen – Vergismoord’ slaan we een dubbele slag: we laten zien dat georganiseerde misdaad niet iets is waarin je verzeild wil raken maar we tonen ook aan hoe je vanuit een persoonlijk drama weer kunt herstellen. En de kinderen kunnen óns ook iets leren: namelijk hoe veerkrachtig en empathisch ze al op die leeftijd zijn”. 

Oxycodon: eenzame strijd tegen pijn

Hier te bekijken.

Zeven jaar geleden kreeg de nu 43-jarige Eveline een auto-ongeluk. Om te kunnen omgaan met de helse pijnen die ze voelt, schreef haar huisarts het voor Eveline totaal onbekende medicijn Oxycodon voor. Eenmaal thuis kreeg ze herhalingsrecepten. Nu, zeven jaar later, slikt ze nog steeds 40 milligram Oxycodon per dag wegens de chronische pijnen die ze aan het ongeval overhield. Wat maar weinig mensen in haar omgeving weten is dat Eveline grote delen van de dag op bed ligt, meestal in een donkere kamer. Dit omdat ze veel pijn heeft, totaal uitgeput is en geen energie heeft. ‘Ik kan af en toe een beetje jaloers zijn op mijn man en dochter, die gewoon aan het leven kunnen deelnemen. Dat wil ik ook weer kunnen doen. Het liefst zonder dat er medicatie voor nodig is om een dag door te komen.’

Ze besluit te gaan afkicken. Maar dat blijkt loodzwaar. Er is nog weinig onderzoek gedaan naar het afbouwen van opiaten en bij iedere gram die Eveline probeert te minderen, voelt ze direct effect in haar lijf. ‘Ik krijg onttrekkingsverschijnselen zoals zweten en enorme lichaamstemperatuurverschillen’. Ook merkt ze dat ze soms heel somber wordt, maar het ergste is de pijn die direct en in alle hevigheid terugkeert: ‘Ik voel het overal. In mijn hoofd, mijn nek, mijn armen en mijn gezicht’. 

Wat is Oxycodon?
Oxycodon is een van de meest zware pijnstillers verkrijgbaar. Het is een opiaat met heroïne-achtige kenmerken, heeft een roes-achtige werking wanneer niet gebruikt voor extreme pijn en het is tweemaal zo sterk als morfine. Het medicijn werd in eerste instantie gebruikt voor acute, en extreme pijn na een operatie of bij palliatieve zorg bij mensen met kanker. Tegenwoordig wordt het ook bij allerlei andere soorten pijnen voorgeschreven. Het gebruik ervan in Nederland groeit explosief: van 96.000 geregistreerde gebruikers in 2008 naar 440.000 in 2019. Daarnaast is het middel via de zwarte markt op het Darkweb te bestellen, en het is ook makkelijk verkrijgbaar ‘op straat’. Het middel staat bekend als zeer verslavend en al meerdere keren hebben artsen de noodklok geluid over het veelvuldige gebruik in ons land.  

Jessica Villerius heeft Eveline’s pogingen tot het afkicken van Oxycodon in een korte docu vastgelegd. Eveline krijgt het officieel voorgeschreven en heeft het nodig om enigszins de dag door te komen. Ook met medicatie heeft ze pijn, alleen wordt het iets dragelijker. Ze wil niet haar hele leven afhankelijk blijven van dit medicijn, dus probeert ze af te kicken. Een woord wat ze trouwens lastig vindt. ‘Ik spreek liever van afbouwen dan van afkicken. Ik zie mezelf niet als verslaafd, maar ik kan ook niet zonder want dan is de pijn direct terug’. Desondanks is haar lijf ingesteld en dus gewend aan de dagelijkse dosis Oxycodon en ervaart ze tijdens dit proces pieken en dalen. Eveline spaart zichzelf niet en laat zien hóe lastig het is om van dit medicijn af te komen.  Jessica: ‘Ik maak me ook grote zorgen over de toenemende mate en het gemak waarmee dit uiterst verslavende medicijn wordt voorgeschreven. Eveline geeft met haar moed een stem aan heel veel mensen die ook afhankelijk zijn van deze sloper.’

LEVENSLUCHT – EEN WEEK OP DE IC TIJDENS CORONA

Filmmaker Jessica Villerius volgt artsen en specialisten op Intensive Cares in drie Nederlandse ziekenhuizen

Nederland is in de greep van het coronavirus. Op de IC’s van Nederland wordt er dag en nacht gewerkt om zoveel mogelijk mensen er weer bovenop te krijgen. Wat betekent dit voor artsen en specialisten die nu in de ziekenhuizen werken? Hoe gaan zij om met de enorme druk en de race tegen de klok, letterlijk op leven en dood? De reportage ‘Levenslucht’ laat zien hoe artsen en medisch specialisten van drie Nederlandse ziekenhuizen zich inzetten om in deze uitzonderlijke situatie hun werk te kunnen doen. Filmmaker Jessica Villerius volgde afgelopen week IC-artsen in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort, CWZ Nijmegen en het Maxima Medisch Centrum locatie Veldhoven. De patiënten op de IC worden niet herkenbaar in beeld gebracht.

Oscar Groot, Internist/Intensivist Meander Medisch Centrum Amersfoort: “Normaal gesproken is de Intensive Care een gesloten wereld, helemaal in dit soort omstandigheden. Ik vind dat iedereen moet weten dat de situatie echt heel erg ernstig is. Het is een crisis die we nu meemaken die heel abstract is voor mensen. En je ziet ook helemaal niks als kapotgeschoten gebouwen of ontheemde mensen. Het is een hele ‘stille’ ramp en daarom vind ik het belangrijk dat mensen dat zien.”

Jessica Villerius: “Het is uitzonderlijk om artsen in deze situatie aan het werk te zien. Ik was geraakt door de manier waarop zij nu moeten werken: volledig ingepakt in beschermende kleding, maar toch met heel veel persoonlijke aandacht voor hun patiënten. De situatie is ook schrijnend: Ik schrok hoe snel corona zich manifesteert. Sommige mensen komen ’s ochtends met ademhalingsklachten binnen en overlijden een dag later.”

Levenslucht is hier te bekijken

Maskers Af: Hoe is het nu met?

In ‘Eetstoornissen: maskers af’ kwam documentairemaker Jessica Villerius met een ontluisterend vierluik over de meest voorkomende vormen van eetstoornissen. Anders dan haar eerdere werk over dit thema, wordt er nu niet gefocust op de mogelijke oorzaak van een eetziekte, maar zijn het zeer persoonlijke portretten van vier vrouwen die laten zien hoe het dagelijks leven met een eetprobleem eruit ziet. Documentairemaker Jessica Villerius zoekt ze een jaar later weer op. Hoe is het nu met deze dappere strijders?

Hier te zien.

Bekijk hier de trailer.

Hoofdzaken: Shocktherapie

Shocktherapie als laatste redmiddel tegen depressie in nieuwe docu Jessica Villerius

4 oktober 2019

Bijna 20 procent van de volwassenen in Nederland krijgt in zijn of haar leven last van een depressie. Een deel daarvan heeft zo’n ernstige depressie dat medicatie niet (meer) aanslaat, therapie niet helpt en de suïcidale gedachten toenemen. Jessica en Fleur weten precies hoe dat is. In de nieuwe Videoland-documentaire ‘Hoofdzaken: Shocktherapie’ worden zij door documentairemaker Jessica Villerius gevolgd terwijl zij een ECT (Electro Convulsie Therapie) traject ondergaan. Een laatste redmiddel voor een gelukkig en hopelijk depressievrij leven.

Shocktherapie

Het beeld dat de meeste mensen hebben bij Shocktherapie, of ECT, is waarschijnlijk gebaseerd op de iconische scene uit de jaren ’70 film ‘One Flew Over The Cuckoo’s Nest’, waarin Jack Nicholson zonder verdoving en zonder zijn medeweten electroshocks op zijn brein krijgt toegepast. Deze omstreden behandeling wint de laatste jaren, in aangepaste vorm, voorzichtig aan populariteit onder artsen. Recent onderzoek wijst namelijk uit dat ruim 60% van de behandelde cliënten een positief effect ervaart.

Jessica en Fleur

De 23-jarige Jessica en 30-jarige Fleur worden in ‘Hoofdzaken: Shocktherapie’ door Jessica Villerius gevolgd in de periode dat zij de ECT-behandelingen ondergaan. Beide dames voldoen niet aan het beeld dat de meeste mensen hebben bij een hardnekkige depressie. Het zijn mooie, jonge vrouwen met een opleiding, baan en lieve familie. Toch willen ze allebei dood. Al heel lang.  Fleur: ‘De meeste mensen denken toch dat het een dip is die wat langer duurt, ofzo. ’De vader van deze jonge juriste vertelt in de film over de schokkende gebeurtenissen die nog op zijn netvlies staan gebrand: ‘Weet je nog dat mama en ik je op de grond vonden, in coma? Je hebt toen dagen in coma gelegen na een zelfmoordpoging.’Ook Jessica’s moeder vond haar dochter al eens op de grond. Jessica: ‘Dan vraag ik me gewoon af wat het nut van het leven is. Ik heb alle medicatie geprobeerd, alle vormen van therapie maar niets helpt.’ Beide jonge vrouwen worden gevolgd vanaf het moment dat bekend wordt dat ze de uitzonderlijke therapie mogen volgen. Uitzonderlijk omdat slechts 1% van de 26% van de mensen met een depressie die in aanmerking komt voor ECT, deze ook daadwerkelijk krijgt. Dr. Prof. Iris Sommer, hersenwetenschapper verbonden aan het UMCG: ‘Het is heel heftig voor een cliënt. Het betekent tweemaal per week onder volledige narcose en het levert in de meeste gevallen tijdelijk geheugenverlies op.’ Dat dit klopt, bewijst Fleur in de film, als ze samen met haar vader iets in haar huis gaat ophalen en zich weinig van haar huis kan herinneren. Ook Jessica heeft last van het geheugenverlies, maar, zo zegt ze: ‘liever dat dan die ellendige depressie’. Ik denk vaak: sla mij maar met een steen op mijn hoofd, misschien wordt alles dan weer normaal.’

>’Hoofdzaken: Shocktherapie’ is een documentaire van Jessica Villerius en is vanaf donderdag 10 oktober te zien bij Videoland

Bron: RTL

Marvel Harris: Alles is nu

Marvels innerlijke reis naar geluk

17 juli 2019

In de unieke en persoonlijke documentaire ‘Marvel Harris: Alles is nu’ van Jessica Villerius neemt de 24-jarige Marvel Harris de kijker mee in de emotionele achtbaan die de transitie van het ene geslacht naar het andere met zich meebrengt. De kijker wordt betrokken bij het transitieproces door de ogen van documentairemaker Jessica Villerius én door die van de hoofdpersoon. De documentaire volgt Marvel in zijn weg naar geluk. Vanaf zijn worsteling als meisje tot en met de operaties en de uiterlijke veranderingen, maar ook de twijfel of hij de juiste keuze maakt en of die juiste keuze wel bestaat. Wat als je in geen enkel hokje past? Ook de gesprekken tussen hem en zijn vader en zijn relatie tot zijn moeder zijn te zien.Daar waar zijn vader moeite heeft met het afscheid nemen van een dochter, ziet zijn moeder juist dat er oplossingen zijn voor het onbestemde gevoel dat haar kind soms ervaart.‘Marvel Harris: Alles is nu’ is vanaf 24 juli exclusief te zien bij Videoland.

Als Marvel 21 jaar is, valt er van alles op zijn plek. Na jaren therapie waar geen enkele behandeling voldoende aanslaat, blijft er voor Marvel iets niet kloppen: hij voelt zich namelijk helemaal geen vrouw. Tijdens de sessies lopen zowel hij als zijn therapeuten tegen nog een muur op: hij lijkt sommige vragen of uitspraken veel te letterlijk te nemen. Een onafhankelijk arts constateert bij Marvel uiteindelijk autisme en genderdysforie. Marvel vertelt rond de zomer van 2017 aan iedereen die belangrijk voor hem is dat hij als man gezien wil worden en start zijn hormoonbehandeling.

Vanaf dat moment legt Marvel zijn innerlijke reis vast middels zelfportretten. Er ontstaat een serie uitzonderlijk intense en rauwe portretten, waarmee hij niet alleen opvalt binnen de LGBTQ community, maar ook de aandacht trekt van vak-professionals vanwege zijn talent als fotograaf. Marvel: “Doordat ik autisme heb, vind ik het soms lastig om mijn gevoelens te herkennen en de juiste woorden te vinden die omschrijven hoe ik me voel. Mijn camera is daarin mijn beste vriend: die kan dat voor mij doen.” En dat hij dat kan, bleek al snel: amper zes maanden afgestudeerd aan de Fotovakschool won hij afgelopen januari de Zilveren Camera in de categorie ‘Documentair Nationaal’.

Jessica Villerius: “Ik wilde Marvel per se volgen op deze bijzondere route, omdat ik ervan overtuigd ben dat hij mensen kan onderwijzen en inspireren. Anderen die zich non-binair voelen, maar ook iedereen die iemand in zijn omgeving heeft die misschien ook wel worstelt met genderidentiteit.”

‘Marvel Harris: Alles is nu’ is vanaf woensdag 24 juli te zien bij Videoland. 

Bron: RTL